Czym różnią się między sobą płyty meblowe?

Dlaczego współczesne meble wykonane są głównie z płyty wiórowej? Jakie korzyści można uzyskać, gdy zastosujemy płytę MDF? Czym najczęściej wykończone są płyty wiórowe?

Dlaczego współczesne meble wykonane są głównie z płyty wiórowej?

Jakie korzyści można uzyskać, gdy zastosujemy płytę MDF?

Czym najczęściej wykończone są płyty wiórowe?

  • Płyta wiórowa to nie paździerz. To też nie płyta OSB.
  • Płyta wiórowa posiada wiele wad i wiele zalet.
  • Stosowanie MDF w meblach nie zawsze ma sens.
  • O tym, jak należy dbać o meble decyduje materiał z jakiego wykonane są poszczególne elementy, oraz wykończenie powierzchni płaskich i krawędzi.
  • Laminat ma wiele twarzy.

 

Fot. Płyta wiórowa. Przekrój poprzeczny.

Może nie zwracamy na to naszej uwagi ale patrząc na przekrój poprzeczny płyty wiórowej, możemy dostrzec w niej trzy różne warstwy. Środkowa część charakteryzuje się luźnym i grubym wiórem a obie zewnętrzne warstwy wykonane są z bardziej sprasowanych i drobnych fragmentów drewna. Wióry te, w połączeniu ze spoiwem, najczęściej w postaci żywic formaldehydowych, w atmosferze wysokiego ciśnienia i temperatury, tworzą płytę wiórową.  Rozdrobnione  drewno i trójwarstwowość płyty  sprawiają, że jest ona tak chętnie wykorzystywana do budowy mebli.

Dzięki rozdrabnianiu drewna, możemy użyć dowolny jego rodzaj, w dowolnym jego stanie. Przestają nam przeszkadzać zbyt małe średnice odpadu drzewnego, pęknięcia, sinizna, szkodniki, przebarwienia. Coś, co dawniej trafiłoby do pieca, tu posłuży do produkcji materiału, z którego wykonane zostaną meble. Wykorzystanie niskiej jakości drewna, umożliwia uzyskanie stosunkowo niskiej ceny płyty. To może przełożyć się na atrakcyjną cenę mebli, a więc na dużą ilość sprzedanych komód, szaf, witryn, a więc wysokie obroty firm, ich wzrost i zadowolenie klienta. Wszyscy korzystają na takim rozwiązaniu. Przyroda również. Wykorzystanie odpadu, prowadzi do oszczędzania zdrowych drzew. Czasami słyszymy jak ktoś twierdzi, że nie chce mebli z paździerza. Paździerz to jednak nie płyta wiórowa.

Co prawda wykonany jest ze sprasowanych fragmentów roślin, ale nie są to fragmenty drewna a zdrewniałych łodyg takich roślin jak konopie lub len. W dodatku, w płycie paździerzowej nie mamy do czynienia z warstwami. W całym jej jednorodnym przekroju występują stosunkowo grube fragmenty łodyg.

Tu się może wyjaśnić, po co nam warstwy w płycie wiórowej. Dzięki nim, przy zachowaniu niskiej ceny, możemy osiągnąć dość dużą siłę mocowań. Pamiętajmy, że meble składają się z różnych elementów. Trzeba je ze sobą połączyć przy pomocy łączników. Łącznikami tymi mogą być wkręty, konfirmaty, trzpienie, gwoździe itd. Im mocniej łączniki będą trzymały się płyty, tym trwalsza będzie konstrukcja mebli. Płyta wiórowa stara się sprostać takim wymaganiom, dzięki drobnym wiórom w zewnętrznych jej warstwach. 

Fot. Surowa płyta wiórowa.

Grube wióry nie dałyby takiej możliwości. Możemy to obserwować w płycie OSB. Ona również składa się z wiórów. Są one jednak duże. Mimo kierunkowego ułożenia wiórów w poszczególnych warstwach, wkręty i gwoździe można wyciągać niemalże gołymi rękami. Dlatego materiał ten nie nadaje się na konstrukcje meblowe.

Fot. Płyta OSB.

Płyta wiórowa posiada szereg zalet. Kilka z nich przedstawiam poniżej:

  • Stosunkowo niska cena;
  • Najczęściej wykorzystywany materiał do produkcji mebli;
  • Szerokie zastosowanie (można z niej wykonywać niemalże wszystkie elementy meblowe);
  • Możliwość wykończenia powierzchni na bardzo wiele sposobów (laminaty, folia PET, papier dekoracyjny, fornir);

Płyta wiórowa posiada też wady:

  • Brak możliwości profilowania powierzchni płaskich;
  • Kruchość;
  • Niższa siła mocowań, niż w przypadku MDF lub drewna;
  • Niska odporność na wilgoć (pod jej wpływem nieodwracalnie puchnie);

Istnieją metody uszlachetniania płyt wiórowych. Mają one jednak ograniczone działanie. Przykładem mogą być płyty o podwyższonej odporności na wilgoć lub ogień. Należy zastrzec, że odporność jest tu jedynie podwyższona. Dla odróżnienia tych płyt, barwi się je w masie. W kolorze czerwonym występują płyty o podwyższonej odporności na ogień a w zielonym na wilgoć.

Fot. Płyta wiórowa o podwyższonej odporności na ogień.

Fot. Płyta wiórowa o podwyższonej odporności na wilgoć.

Fot. Płyty wiórowe z różnie wykończonymi powierzchniami.

W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, pierwsze polskie fabryki wyprodukowały materiał o nazwie MDF.

Powstaje on również z drewna, ale technologia wytwarzania jest zupełnie inna. Rozwłóknione drewno poddawane jest spilśnianiu. Spilśnione włókna mieszane są ze spoiwem, najczęściej są to żywice formaldehydowe  i prasowane są pod wysokim ciśnieniem, w środowisku, w którym panuje wysoka temperatura. Po takiej operacji otrzymujemy materiał, który posiada w całym swoim przekroju jednorodną gęstą strukturę. Daje to wiele nowych możliwości. Płyty MDF można do woli frezować, ryflować, profilować. Dzięki takim zabiegom, MDF może doskonale imitować drewno i tworzy konstrukcje o wiele wyższej, niż płyty wiórowe wytrzymałości.

Wykorzystywanie MDF na elementy nie wymagające wyższej wytrzymałości łączeń, profilowania powierzchni, oklejania akrylem lub lakierowania, mija się z sensem. MDF jest cięższy i droższy. Jeśli nie ma potrzeby jego użycia, lepiej skorzystać z płyty wiórowej. Podobnie jak płyta wiórowa MDF posiada niską odporność na wilgoć. Można też go w podobny sposób, jak płyty wiórowe, uszlachetniać.

Fot. Surowe płyty MDF.

Fot. Płyty MDF wykończone na różne sposoby.

Fot. Powierzchnie płaskie oraz krawędzie płyt MDF można profilować. Pozwala to na tworzenie imitacji drewna.

Materiał z jakiego wykonane są nasze meble w dużej mierze decyduje o wytrzymałości i trwałości naszych mebli. Należy jednak pamiętać, że na komfort użytkowania duży wpływ mają powłoki, którymi materiały te są pokryte. To powłoki zadecydują o skłonnościach do pojawiania się rys na powierzchni naszych mebli, białych plam lub zabrudzeń. One też ochronią materiały przed wilgocią, która ma na nie negatywny wpływ. Oceniając więc meble, zwracajmy uwagę nie tylko na materiał, z jakiego są one wykonane, ale również na wykończenie powłok.

Przykładem często spotykanych wykończeń powierzchni elementów meblowych mogą być papiery dekoracyjne, czasami nazywane folią finish, laminaty, folie PET, PMMA, akryle, folie PCV, forniry olejowane lub lakierowane.

Folie finish posiadają niską cenę, ale za to łatwo się rysują i mogą przepuszczać płyny. Pod wpływem wilgoci na ich powierzchni pojawia się "skórka pomarańczy". Ostrożnie też należy usuwać z nich naklejki. Przy takiej okazji można oderwać fragment okleiny.

Fot. Folia finish łatwo ulega zarysowaniom.

Fot. Widoczna "skórka pomarańczy" na powierzchni papieru dekoracyjnego, powstała pod wpływem wilgoci.

Zdecydowanie trwalszym rozwiązaniem są laminaty. Jest ich stosunkowo dużo i warto dopytać, z którym z nich mamy do czynienia w naszych meblach. Budowa laminatu przedstawiona jest na poniższym rysunku.

Laminaty powstają poprzez sprasowanie, zwykle, kilku warstw papierów zaimpregnowanych w żywicach melaminowych i fenolowych. Taki proces nadaje im szczególnych właściwości. Laminaty posiadają:

  • wysoką odporność na temperaturę;
  • wysoką odporność na zarysowania;
  • wysoką odporność udarową;
  • są łatwe w utrzymaniu w czystości w pielęgnacji;
  • są odporne na działanie światła;
  • są odporne na działanie detergentów i większość związków chemicznych.

Fot. Wzornik laminatów.

Do wad laminatów należy zaliczyć:

  • ich kruchość;
  • możliwość oklejania profilowanych krawędzi (łuków) wyłącznie na gorąco;
  • sztuczny wygląd i dotyk.

Do sukcesu laminatów przyczyniają się jego nowe odmiany. Sprawiają one, że mimo wymienionych wyżej zalet, coraz bardziej przypominają mniej odporne, naturalne materiały, takie jak fornir lub kamień. Na przykład włoskie firmy Cleaf lub Abet Laminati oferują laminaty głęboko-strukturalne, które w dotyku przypominają np. szczotkowane drewno.

Fot. Laminaty głęboko-strukturalne włoskiej firmy Cleaf oraz Abet Laminati.

Innym przykładem może być GetaLit z firmy Egger. Jest on laminatem "samonośnym", konstrukcyjnym. Powstają z dużej ilości warstw papieru impregnowanego w żywicach. Nie wymaga naklejania na płytę, ponieważ posiada grubość kilkudziesięciu milimetrów. Konstrukcje wykonane z tego rodzaju materiałów są odporne na wilgoć. Stąd laminat ten świetnie nadaje się na blaty. Czasami imituje kamień.

Fot. Laminaty GetaLit firmy Egger.

Dla poszukiwaczy materiałów odpornych, jak laminat, ale wyglądem przypominających fornir przypadnie do gustu laminat fornirowany. W tym rozwiązaniu zewnętrzna warstwa laminatu nie jest papierem a impregnowanym w żywicy melaminowej fornirem. Proces produkcyjny, oraz cechy obu laminatów są podobne.

Fot. Laminat fornirowany marki Oberflex.

Jeszcze inne odmiany laminatów to:

  • laminaty Nano-Tech, w których wykorzystuje sie nanotechnologię a impregnacja zewnętrznego papieru nastepuje w żywicach akrylowych;
  • laminaty kamienne (cienkie warstwy kamienia naklejane na płyty)
  • laminaty metalizowane (cienkie wartwy metalu naklejane na płyty).

 

Fot. Laminat nano-tech z firmy Fenix.

Fot. Laminat kamienny firmy Stone Line.

Fot. Laminat metalizowany firmy Dekodur.

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
;
Sklep internetowy Shoper.pl